The economic crisis in Greece: a time of reform and opportunity

This article explains the causes of the Greek crisis, as well as the key reforms that are needed to get Greece out of the crisis and make it prosperous. Reforms are on two main fronts: those designed to improve the government’s finances and those designed to improve competitiveness. Some of the reforms that we outline in this article are part of the agreement between Greece and its lenders (EU/IMF); at the same time, we seek to describe a more comprehensive and long-run reform agenda. We present many numbers and facts about the Greek economy, and use simple and self-contained arguments accessible to non-economists.

The article has been written by Costas Meghir, Dimitri Vayanos and Nikos Vettas, in collaboration with Costas Azariadis, Harris Dellas, Yannis Ioannides and Chris Pissarides. The full article here. Για την Ελληνική έκδοση, πατήστε εδώ.

A summary of the article in Makedonia newspaper here.

About D_Vayanos

London School of Economics

This entry was posted in Education, Healthcare, Labour market, Pensions, Product market, Public finance, Public sector productivity and tagged . Bookmark the permalink.

20 Responses to The economic crisis in Greece: a time of reform and opportunity

  1. monika kotsali says:

    den exw logia ti mas kanete mas kopsate ta panta oxi mono ta lefta alla kai ta oneira,eimai 18xr spoudazw kai den ftanoun ta lefta gia na tel den tha doulepsw pouthena i tha douleuw me ton fovo oti tha me diw3oun kai 8a pernw katw apo 500 pws 8a kanw tin diki mou oikogeneia,exoyn katalavei ti mas kanoun?alloi exoun ftasei stin e3a8liwsi klevoun exoun xasei tis periousies tous autoktonoun,alloi pane e3wteriko……se auta mas katadikasan as mazeutoun oloi autoi poy mas kyvernoun na dwsoun mono kai mono to mis8o poy pernoun kai paei 3oflisame………ante pia…

  2. Dimitri Vayanos says:

    Dear Mr Samouris,

    I agree that corruption is a fundamental problem in Greece, and that if reforms fail to tackle it they will not produce significant results. I also agree that an important element in any strategy of fighting corruption is to educate the public and change the social norms. We do not mention this idea in our article, and you are right that it is an important omission. At the same time, I would not downplay the other ideas that we do mention: one should aim to decrease the benefits from engaging in corrupt practices (e.g., simplify administrative rules and procedures, make interactions with the state, such as tax audits, anonymous, etc) and increase the costs (e.g., legislate and enforce harsh penalties, especially at the top). Fighting corruption requires a coordinated set of reforms, and these should be higher up in the government’s reform agenda.

    The following article by Paul Romer, a well-known and respected economist, is relevant for our discussion:

    http://www.voxeu.org/index.php?q=node/5394

    Romer argues that corruption is a fundamental problem in Greece, but reform is feasible. He cites the example of Hong Kong, which was extremely corrupt, but engaged in an anti-corruption campaign starting in the mid-1970s and is now one of the least corrupt places in the world (ahead of Japan, the US and the UK). Education was a key part of the campaign to root out corruption. At the same time, it was accompanied by harsh penalties and institutional reform to reduce the benefits from engaging in corrupt practices.

    Thank you for your comment and apologies for the late reply.

  3. Nikos Samouris says:

    Dear Mr Vayanos
    I read your paper and must admit that’s by far up to the point, not only because it describes in a comprehensive way the Greek macroeconomic situation, but mainly because it suggests practical ways for a way out. But let me have some objections to your writings especially to the part which refers to corruption, as you deal with it in a repressive way. Although you recognize the importance of this parameter, in fact I personally believe that it is ‘the most important’ parameter. And it is such because corruption in Greece works in both ways, i.e. from bottom (public servants) and up (political personnel) and vice versa. In this way any effort for reforms will eventually fail or having very poor results. Of course stricter rules will temporally revert the side effects in economy but in the longer term they (private and public sector) once again will find ‘open windows’ which have deliberately left opened at the legislative stage. The only way for changing this situation is by changing the social behavior of young generation through education and good practices of upbringing. This will also solve other unsocial behaviors as tax evasion. But as you correctly refer in your paper, the level of the quality of the greek education system ranks in one of the first places among EU and OECD (but) as somebody sees it from the bottom. Therefore any major reform should ideally be based on the education pillar together with the short term measures of tax increase, cutting public expenditure, opening fragmented business sectors etc. Unfortunately we have chosen or (given) a disproportionate mix of measures which almost leaves out these budgetary elements that could alter gradually the way that the average greek citizen thinks and comprehends. In conclusion, Greek problem is a behavioral one and not economic. Therefore economic science has little to contribute (at this phase) towards a long term prosperity.

  4. D_Vayanos says:

    Αγαπητέ ΓΠΤ,

    Επισυνάπτω εδώ ένα αρχείο Excel με κάποιους υπολογισμούς που βοηθούν στο να δοθεί μια απάντηση στην πολύ σωστή σας παρατήρηση.

    https://www.greekeconomistsforreform.com/wp-content/uploads/Shangai-ranking-calculations.xlsx

    Το αρχείο υπολογίζει ένα δείκτη ποιότητας των πανεπιστημίων κάθε χώρας από τις 27 της ΕΕ, αθροίζοντας τα πανεπιστήμια που η χώρα έχει μεταξύ των 500 κορυφαίων και διαιρώντας με το ΑΕΠ της χώρας. Το άθροισμα λαμβάνει υπόψη και την κατάταξη μέσα στα 500: για τα πανεπιστήμια μεταξύ των 1-50 κορυφαίων πολλαπλασιάζουμε τον αριθμό τους επί 10, για τα 51-100 πολλαπλασιάζουμε επί 9, κτλ. (Αν αθροίσουμε χωρίς να λάβουμε υπόψη την κατάταξη, τα συμπεράσματα είναι παρόμοια.) Ο δείκτης για όλη την ΕΕ είναι 5.6 και για την Ελλάδα είναι 2.5.

    Ένα πρόβλημα για τον υπολογισμό της στατιστικής σημαντικότητας είναι ότι πολλές μικρές χώρες (π.χ., Μάλτα, Κύπρος, Εσθονία, Λεττονία) έχουν δείκτη μηδέν γιατί δεν έχουν κανένα πανεπιστήμιο μεταξύ των 500 κορυφαίων. Ένας τρόπος να παρακάμψουμε το πρόβλημα αυτό είναι να περιοριστούμε στις 15 χώρες πριν την διεύρυνση της ΕΕ το 2004. Μεταξύ των χωρών αυτών, μόνο το Λουξεμβούργο έχει δείκτη μηδέν. Η μέση τιμή του δείκτη για τις 15 αυτές χώρες είναι 5.86, και η τυπική απόκλιση 3.81. Η Ελλάδα βρίσκεται 0.87 τυπικές αποκλίσεις μακριά από το μέσο όρο, και αυτό αντιστοιχεί σε ένα one-sided p-value 0.19. Το p-value αυτό δείχνει ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται “υπερβολικά” χαμηλά σε σχέση με το “δείγμα” των άλλων 14 χωρών, δηλαδή δεν είναι “ακραία τιμή” (outlier). Να τονίσουμε όμως ότι ο δείκτης κατατάσσει την Ελλάδα τρίτη χειρότερη μεταξύ των 15 χωρών, μετά από Πορτογαλία και Ισπανία.

  5. D_Vayanos says:

    Αγαπητέ ΓΠΤ,

    Πολύ σωστή παρατήρηση. Δώστε μας λίγο χρόνο για να απαντήσουμε γιατί πρέπει να κάνουμε κάποιους υπολογισμούς.

  6. D_Vayanos says:

    Αγαπητέ Κύριε Βασιλάκη,

    Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση — δεν είχα ερμηνεύσει σωστά το πνεύμα του σχολίου σας. Το κείμενό μας αναφέρεται και στα λάθη του παρελθόντος, αν και όπως σωστά λέτε δεν εστιαζόμαστε εκεί. Για παράδειγμα, στην Ενότητα 1 τονίζουμε τη διόγκωση του δημοσίου χρέους τη δεκαετία του 1980, και το γεγονός ότι τα χρήματα που δανείστηκε το κράτος δεν χρησιμοποιήθηκαν για δημόσιες επενδύσεις. Στο συμπέρασμα του κειμένου τονίζουμε επίσης πόσο έχει κοστίσει στη χώρα μας η έλλειψη σωστής οικονομικής πολιτικής, και πόσο αυτό θα βαρύνει τη νέα γενιά. Τέλος, όλη η συζήτηση περί μεταρρυθμίσεων στις Ενότητες 2 και 3 δείχνει τη δεινή θέση που βρίσκεται η χώρα μας καθώς κατέχουμε πολλά αρνητικά πρωτεία (στην παιδεία, στην έρευνα, στις ξένες επενδύσεις, στην ανταγωνιστικότητα, κτλ). Έχετε δίκιο όμως ότι το κείμενό μας δεν αναφέρεται ιδιαίτερα στην πολιτική της Χ ή Ψ κυβέρνησης, αλλά στην γενικότερη προβληματική διαχείριση του παρελθόντος. Μια πιο λεπτομερής ανάλυση θα ήταν σαφώς χρήσιμη. Εμείς όμως προτιμούμε να εστιαστούμε κυρίως στο τι πρέπει να γίνει στο μέλλον, και ποιες είναι οι σωστές επιλογές ώστε να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες που δημιούργησαν την τωρινή κρίση.

  7. sergei says:

    Pωτούσε για τo plafond των αμοιβων
    και τι κοστίζουν με φωνή πνιγμένη,
    σχεδόν σβυσμένη απ’ την επιθυμία.
    Κι ανάλογα ήλθαν η απαντήσεις,
    αφηρημένες, με φωνή χαμηλωμένη,
    με υπολανθάνουσα συναίνεσι.

  8. ΓΠΤ says:

    Μήπως θα έπρεπε να παραθέσετε και τη στατιστική σημαντικότητα στους πίνακες που χρησιμοποιείτε; Το 2 από το 4 είναι διαφορετικό μόνο εφόσον το p < 0,05.

  9. Μανόλης Βασιλάκης says:

    Δεν είμαστε σε αντιπαράθεση κύριε Βαγιανέ. Το κείμενο ήταν έτοιμο άρθρο, και πιθανόν να μην ανταποκρίνεται ακριβώς στην ορολογία και στα επιχειρήματα που παρατίθενται. Πιστεύω όμως ότι αποφεύγετε στην ανάλυσή σας να αναφερθείτε στις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων που οδήγησαν στην συγκεκριμένη κατάσταση. Και εκεί εστιάζει το κείμενο. Και το ερώτημα που μπαίνει είναι: Γιατί να πληρώσω εγώ ο 45άρης μισθωτός και εργαζόμενος του 2010 για ολόκληρη την ζωή μου τις συνειδητές πολιτικές επιλογές που οδήγησαν τον πλούτο στα χέρια των 100 οικογενειών που λυμαίνονται τη χώρα. Και που θα συνεχίσουν να την λυμαίνονται αφού οι πολιτικές επιλογές πο γίνονται οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση.

  10. D_Vayanos says:

    Αγαπητέ κύριε Βασιλάκη,

    Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότερες από τις ερωτήσεις σας δεν αφορούν συγκεκριμένα σημεία του άρθρου μας.

    1. Αναφέρετε ότι εμείς υποστηρίζουμε ότι “το πρόβλημα είναι τα όποια ψευδή δημοσιονομικά στοιχεία εστάλησαν στις Βρυξέλες και οι δήθεν υψηλοί μισθοί”. Τα κάκιστα δημοσιονομικά μας είναι πράγματι μια βασική αιτία της τωρινής κρίσης, αλλά με τη σειρά τους οφείλονται στην κακοδιαχείριση στον δημόσιο τομέα, όπως και επισημαίνουμε στο άρθρο μας. Επίσης επισημαίνουμε πως ο καλύτερος τρόπος να γίνει η Ελληνική οικονομία πιο ανταγωνιστική δεν είναι να το πέσουν οι μισθοί, αλλά να γίνουν δραστικές μεταρρυθμίσεις που θα αυξήσουν την παραγωγικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων, και την ελκυστικότητα της Ελλάδας ως τόπος παραγωγικών επενδύσεων. Με αυτά δείχνετε ότι συμφωνείτε και εσείς, με βάση την διατύπωση των τριών πρώτων σας ερωτημάτων.

    2. Για τις συντάξεις πράγματι λέμε ότι κατά μέσο όρο ήταν γενναιόδωρες, με τρόπο που το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν ήταν βιώσιμο, και παραθέτουμε συγκεκριμένους υπολογισμούς.

    3. Μας ρωτάτε τι συζήτησε ο πρωθυπουργός στο προεκλογικό δείπνο με την οικονομική ελίτ. Πως είναι δυνατό να το γνωρίζουμε εμείς αυτό;

    Συμπερασματικά: Αν έχετε ερωτήσεις ή τεκμηριωμένες διαφωνίες με συγκεκριμένα σημεία του άρθρου μας, αυτές είναι ευπρόσδεκτες και θα προσπαθήσουμε να τις απαντήσουμε. Δεν μας είναι εύκολο να απαντούμε σε πιο γενικές ερωτήσεις, και ιδιαίτερα για πράγματα που δεν γνωρίζουμε.

  11. Μανόλης Βασιλάκης says:

    Και επειδή δεν θα πάρω ποτέ απάντηση ας προσθέσω και άλλο ένα ερώτημα…

    Εχθές άκουσα ότι το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά 1,5 δις ευρώ ακόμα από καταπτώσεις εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου υπέρ δανείων επιχειρήσεων…
    Είναι αλήθεια λοιπόν ότι πάνω από το 15% του δημόσιου χρέους οφείλεται σε καταπτώσεις εγγυήσεων τέτοιου είδους; Πόσοι επιχειρηματίες κλήθηκαν να πληρώσουν με δήμευση της τεράστιας προσωπικής περιουσίας που είχαν αποκτήσει πτωχεύοντας τις επιχειρήσεις τους;

  12. Dimitri Vayanos says:

    Dear Mr. Papadopoulos,

    This is a good point. A mandatory minimum pension contribution would probably be needed for the funded system to work well, for the reasons that you are mentioning. We are planning to make more concrete proposals on pension reform over the next few months (and will post them on our website), so we will have more to say on this issue. Thanks for raising it.

  13. Μανόλης Βασιλάκης says:

    Μια απάντηση σε αυτούς που κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι…

    Αυτοί που κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι κηρύττουν τη λιτότητα (Μπρέχτ)
    Επειδή κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν ασύστολα έναν ολόκληρο λαό με το να μεταβάλλουν την ουσία των γεγονότων κατά το δοκούν λέγοντας ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην υποβολή κάποιων ψευδών στοιχείων στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών, και δήθεν ότι ξεσαλώσαμε σαν λαός. Αυτό που μετράει είναι ποιοι ωφελήθηκαν από τις πολιτικές που ασκήθηκαν την τελευταία εικοσαετία.

    Και τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Πρώτο και βασικό: Έγινε ή όχι τη τελευταία εικασαετία το μεγαλύτερο πλιάτσικο σε βάρος της δημόσιας περιουσίας από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους; Μεταφέρθηκαν ή όχι σε τιμές παλαιοπωλείου στο Μοναστηράκι, δημόσιες επιχειρήσεις, δημόσια γη και ασύλληπτος πλούτος στα χέρια των 100 οικογενειών που λυμαίνονται την χώρα;

    Δεύτερο ερώτημα: Ληστεύτηκαν ή όχι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων από τις κυβερνήσεις τα τελευταία 60 χρόνια σε όφελος της χρηματοδότησης των ιδιωτικών επιχειρήσεων; Ληστεύτηκαν ή όχι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων από το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο και σε διάφορα απείρου ηλιθιότητας χρηματοοικονομικά παράγωγα;

    Τρίτο ερώτημα: Είναι δυνατόν να υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή σε συνθήκες χρηματοοικονομικού ιπποδρόμου; Όπου ανακυκλώνεται αέρας κοπανιστός.

    Τέταρτο ερώτημα: Αυξήθηκε ή όχι την τελευταία δεκαπενταετία η φορολόγηση των φυσικών προσώπων καταργώντας τους φορολογικούς συντελεστές του 5$ και του 15%; Σημαίνει ή όχι αυτό υπερφορολόγηση των χαμηλών εισοδημάτων;

    Πέμπτο ερώτημα: Αυξήθηκε ή όχι η έμμεση φορολογία τα τελευταία χρόνια κατά τρεις τουλάχιστον μονάδες; Και γιατί απαλλάσσονται, με νόμο της κυβέρνησης Σημίτη του 2000, της έμμεσης φορολογίας μια σειρά δαπανών με μεγάλη ελαστικότητα ζήτησης; (ιδιωτική παιδεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, “πολιτιστικές δραστηριότητες” (είναι γνωστό ποιος είναι μονοπώλιο σε αυτόν τον τομέα), τραπεζικές προμήθειες Μήπως γιατί ακριβώς έχουν μεγάλη ελαστικότητα ζήτησης και δεν θα ευνοούνταν η μεταφορά των υπηρεσιών αυτών από δωρεάν παροχές στον δημόσιο τομέα σε πανάκριβες για τα πλατειά λαϊκά στρώματα υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα;

    Έκτο ερώτημα: Μειώθηκε ή όχι η φορολογία των επιχειρήσεων την τελευταία δεκαπενταετία από 45% σε 20% το 2013;

    Έβδομο ερώτημα: Σε ποιες πολιτικές οφείλεται η «ευημερία με δανεικά» της τελευταίας δεκαπενταετίας; Μήπως πέτυχαν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια; Την μισθολογική καθήλωση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων, την ψευδαίσθηση της ευημερίας για την μεσαία τάξη, την υπερμεγεύθυνση του αεριτζίδικου τραπεζικού συστήματος, και τον πλουτισμό των μεταπρατών που με αεριτζίδικο τρόπο προσέφεραν υπηρεσίες με υψηλή ελαστικότητα ζήτησης σε πανάκριβες τιμές; (εργολάβοι οικοδομών, κέντρα διασκέδασης, έμποροι αυτοκινήτων, ξενοδοχειακές και τουριστικές επιχειρήσεις κλπ).

    Όγδοο ερώτημα: Θα μας πει ποτέ ο κ Παπανδρέου τι ακριβώς συζητήθηκε στο περίφημο εκείνο προεκλογικό δείπνο με την οικονομική ελίτ; Μήπως τα μέτρα και η δήθεν «χρεωκοπία» σχεδιάστηκαν και αποφασίστηκαν από μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών και είναι η βιτρίνα για να μπορέσουν να προχωρήσουν στην μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου από συστάσεως ελληνικού κράτους;

    Ένατο ερώτημα: Στην Ελλάδα το σύνολο των καταθέσεων ήταν 300 δις ευρώ. Τους τελευταίους μήνες έχει υπολογιστεί ότι έχουν φύγει στο εξωτερικό γύρω στα 10 δις ευρώ. Εφόσον τα επιτόκια στη διεθνή αγορά από τους λεγόμενους «κερδοσκόπους» είναι γύρω στο 5-7% γιατί δεν εκδίδει το δημόσιο έντοκα γραμμάτια μικρής ονομαστικής αξίας (από 3.000 ευρώ) με επιτόκιο 2-4% και να τα διαθέσει απευθείας σε μικροκαταθέτες; Μήπως οι προεκλογικές συμφωνίες ΠΑΣΟΚ – τραπεζιτών περιελάμβαναν και αυτό τον όρο για να μην χάσουν οι Τραπεζίτες το τζάμπα χρήμα;

    Δέκατο ερώτημα: Στην Αγγλία της Θάτσερ και του Τόνι Μπλερ και στην Αμερική των Ρηγκαν Κλίντον και Μπους τα εργατικά εισοδήματα ισοπεδώθηκαν την εικοσαετία 1980-2000 Μήπως η Ελλάδα αποτελεί το πείραμα πάνω στο οποίο θα βασιστεί το μοντέλο και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

    Για να μπορέσουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να προσεγγίσουν τα εργατικά κόστη της Ινδίας και της Κίνας; Με λίγα λόγια κύριοι, Σταματήστε να προκαλείτε την ελληνική κοινωνία και να λέτε ότι το πρόβλημα είναι τα όποια ψευδή δημοσιονομικά στοιχεία εστάλησαν στις Βρυξέλες και οι δήθεν υψηλοί μισθοί και συντάξεις. Το πρόβλημα είναι το πλιάτσικο σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και η αναδιανομή του εισοδήματος.

    Και αυτό που μετράει είναι: Πρώτον ποιός ωφελείται; Απάντηση: το μεγάλο κεφάλαιο (μεταπρατικό, ιπποδρομιακό (χρηματιστηριακό), αεριτζίδικο και πάντως όχι παραγωγικό) Και δεύτερον ποιοί έχουν αναλάβει να κάνουν τη δουλειά; Απάντηση: Το πλέον ψευδεπίγραφο κομμάτι του πολιτικού συστήματος το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ της εικοσαετίας του 1990-2010 μαζί με την πολιτικά ανίκανη να ηγηθεί και συρόμενη από τις εξελίξεις Νέα Δημοκρατία

  14. Alecos Papadopoulos says:

    In the section that relates to the Pension system, I believe it is important to clarify your position on whether the funded system you propose should be mandatory, with some minimum level of contributions (% of income) required. I’ m writing this because experience has shown that rationality doesn’t fare well when faced with long-term problems, favoring consumption now when young, and believing (irrationally) that “there is always time to cover the gap when older and a higher income earner”. So a fully non-mandatory system has a high probability of significant under-funding -of which the individuals may be sorry afterwards, but which cannot be remedied if time has passed (time being a non-renewable resource). More over, a pensioner with too low a pension due to its own choices when young, creates negative externalities for society, something that justifies further the mandatory character of the funded pension system.
    Alecos Papadopoulos
    Economist

  15. Αγαπητέ κύριε Βαγιανέ καλημέρα,

    Ναι διάβασα το άρθρο αύτο και πραγματικά απεικονίζει τα θλιβερά πεπραγμένα στην χώρα μας.

    Συγχαρητήρια λοιπόν για τον ιστότοπο σας και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον ό,τι έπεται.

    (Ελπίζω πως σας διαβάζουν και όσοι παίρνουν αποφάσεις .. !??)

    Με εκτίμηση

    Σοφία Σαπουνίδου.

  16. D_Vayanos says:

    Αγαπητή κυρία Σαπουνίδου,

    Έχετε απόλυτο δίκιο ότι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα συναντούν μεγάλα προβλήματα και αυτό συμβάλλει στην πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας. Η όποια μεταρρύθμιση της Ελληνικής οικονομίας θα πετύχει μόνο αν δημιουργηθεί ένα περιβάλλον πολύ πιο φιλικό προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις. Υπό αυτή την έννοια σκοπεύουμε να πραγματευτούμε σε κάποιο βαθμό το θέμα που θέτετε: δηλαδή πως ακριβώς θα μπορέσει η Ελληνική οικονομία να γίνει πιο ανταγωνιστική ώστε και να μειωθεί το κόστος των υπαρχουσών επιχειρήσεων, και να εισέλθουν νέες (με συνέπεια δημιουργία περισσοτέρων θέσεων εργασίας, αύξηση της παραγωγικότητας και των μισθών, κτλ). Στο εισαγωγικό μας άρθρο “Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα: Μεταρρυθμίσεις και ευκαιρίες σε μια κρίσιμη συγκυρία” (στον ιστότοπο αυτό) εκφράζουμε τις βασικές μας απόψεις για το πως θα πρέπει να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα στην Ενότητα 3, και σκοπεύουμε να δημοσιεύσουμε και πράγματα ακόμη πιο συγκεκριμένα τους επόμενους μήνες. Ίσως να αναπτύξουμε περισσότερο το θέμα και από την πλευρά των επιχειρήσεων (όπως μας προτείνετε), δηλαδή πως μια επιχείρηση θα μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά σε ένα δύσκολο περιβάλλον, αλλά ο βασικός μας στόχος θα είναι να κάνουμε προτάσεις για το πως θα μπορέσει να βελτιωθεί αυτό το δύσκολο περιβάλλον.

    Ευχαριστούμε πολύ για το εποικοδομητικό σας σχόλιο.

  17. Dimitri Vayanos says:

    Dear Andrew,

    It is true that many reforms will take time to be fully implemented. Moreover, the Greek economy will take time to get out of the recession, and even more time to start attracting foreign investment. However, one should keep two things in mind. First, some reforms, such as opening up markets, can yield rapid results, through lower prices and more growth. Second, even if reforms can take time to be fully implemented, it matters a lot that the government signals commitment to them. Indeed, this influences the expectations of financial markets, and so the interest rates at which Greece can borrow. That is, if Greece manages to convince markets today that it is committed to drastic reforms that will be implemented over a few years, Greece will be able to borrow and rollover debt at lower interest rates.

    This being said, it is possible that some restructuring might eventually take place. Any such restructuring will be easier if the reform program is well underway. Moreover, the types of reforms we are discussing should be undertaken independently of whether restructuring will take place or not. This is why we feel that public debate should not focus on the issue of restructuring but on the issue of reforms and their proper design.

    Thanks for your comment and encouragement.

  18. αγαπητοί κύριοι καλημέρα,

    σήμερα σας άκουσα στην εκπομπή του κ Παπαδημητρίου και μπήκα ευθύς στον ιστότοπο σας.

    Εχουν πολύ πολύ ενδιαφέρον τα θέματα που πραγματεύεσθε.

    Σας κάνω όμως παράλληλα και την εξής πρόταση : Ασχοληθείτε και με την καθημερινή λειτουργία των επιχειρήσεων και πως μπορούν αυτές να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις απίστευτες δυσκολίες που καλούνται άμεσα να ξεπεράσουν. Δεν σκέφτομαι κάτι τύπου harvard business review (όπου προσφέρονται πλήθος συμβουλών). Αναφέρομαι σε κάτι που να απαντά στα άμεσα και απαιτητικά προβλήματα της ελληνικής επιχείρησης σήμερα.

    Με εκτίμηση,

    Σοφία Σαπουνίδου

  19. Andrew Jones says:

    I would like to wish you well in your reform project for Greece and I hope that it goes well as it is sorely needed. However even with the reforms you suggest are you sure that your plans will be enough? I understand that they will operate in the longer-term but what about the shorter-term?
    At the moment Greece has a lot of downwards economic velocity which will only make her posistion worse. As an example here is a quote from the analysis of the notayesmanseconomics web blog from the 13th of August about retail sales.

    “If we look at recent figures for retail sales we also see worrying developments.The volume of retail trade (i.e. turnover in retail trade at constant prices) as it was published until December 2008, except automotive fuel, decreased by 7,2% in May 2010, as compared to May 2009 .”

    So with events turning downwards for Greece will there be enough time for your reforms to start to work? Perhaps she needs some form of debt restructuring as well as reform.

  20. Pingback: Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα: Μεταρρυθμίσεις και ευκαιρίες | Greek Economists for Reform

Leave a Reply