Tax evasion across industries: soft credit evidence from Greece

Tax evasion is a major problem in Greece and is notoriously hard not only to tackle but even to estimate. A new academic study by Nikolaos Artavanis, Adair Morse and Margarita Tsoutsoura develops an innovative methodology of estimating tax evasion and breaking it down across professional groups. The study is based on the idea that banks adapt to the environment in Greece (and in many other countries where households hide income), by lending off their estimates of households’ true income. As evidence that such adaptation is happening, they show that on average self-employed Greeks spend 82% of their reported income servicing debt (in some industries as Financial Services, Medicine and Law this percentage climbs over to 100%). The possibility that for every euro of earned wages, 82 cents go to servicing debt is not feasible; a norm for lenders is to never extend loans such that monthly payments on debt exceed 30 percent of income. The study finds 28 billion euros in evaded taxable income for 2009 just for the self-employed. The highest tax evaders are doctors, engineers, private tutors, financial services agents, accountants and lawyers. The study also explores theories as to why tax evasion might be allowed to persist, and the main conclusions are: (i) individuals in industries lacking paper trail find it easier to tax evade more, and (ii) the Greek Parliament lacks the political willpower to enact tax reform due to personal incentives related to their industry affiliations. The full article is available here and a more detailed summary is below.

Using bank data on household borrowing, we estimate tax evaded income in Greece to be 28 billion for the self-employed. Our estimation is based on the new insight that banks adapt to the environment in Greece (and many other places) in which establishments act in the formal economy but hide income from the tax authorities. Such an environment is “semiformal”. Banks adapt to this environment of semiformality to remain competitive by lending off their estimates of households’ true income. As evidence that such adaption is happening, we show that on average self-employed Greeks spend 82% of their reported income servicing debt (in some industries as Financial Services, Medicine and Law this percentage climbs over to 100%). The possibility that for every euro of earned wages, 82 cents go to servicing debt is not feasible; a norm for lenders is to never extend loans such that monthly payments on debt exceed 30 percent of income.

The goal of our paper is to use our rich bank data to provide a country-representative estimate of tax evasion in aggregate and by occupation, and to offer analysis speaking to factors that allow the tax evasion to persist. We exploit a rich dataset of consumer credit applications, provided by one of the ten largest banks in Greece, which includes all the information used by the bank in its credit rating model. We supplement the bank data with data from the Greek tax authority containing income and wealth profiles at the zip code level. Using credit decisions from individuals applying for term loans, credit cards, refinancing, and mortgages, we estimate what the true income for the self-employed across industries should be to support their level of credit. Our main inference outcome is a set of reported income multipliers specific to each industry.

We find 28 billion euros in evaded taxable income for 2009 just for the self-employed. At a tax rate of 40% the foregone tax revenues would account for the 31% of the budget deficit shortfall in 2009 (or 48% for 2008). On average the true income of self-employed is 1.92 times their reported income. These estimates are conservative in that banks may apply a haircut of the degree to which they are willing to lend to hidden income (versus reported income) and to the extent that wage workers tax evade.

We find that doctors, engineers, private tutors, financial services agents, accountants and lawyers have the highest reported-to-true income multipliers (see Table below). The results are consistent across different credit models.

Mean Tax Evasion (Euros)

Income Multiplier

Legislation Bill

Doctors & Medicine

29,343

2.45

YES

Engineering & Science

28,625

2.40

YES

Education

24,742

2.55

Accounting & Financial Services

24,573

2.22

YES

Law

24,032

2.24

YES

Fabrication

22,598

2.26

Media & Art

18,360

2.22

Lodging & Restaurants

15,884

1.99

Construction

13,919

1.85

Business Services

9,438

1.62

MIXED

Transport

9,320

1.51

Agriculture

9,288

1.75

Personal Services & Pharmacy

7,531

1.49

Retail

5,215

1.27

Others

3,370

1.22

We use the industry distribution of tax evasion to explore theories as to why tax evasion might be allowed to persist.  We find strong evidence that industries with high paper trail are less likely to tax evade, implying that enforcement involves information. Finally, our results line up very well with the occupations targeted by a legislative bill in 2010 (refer to Table above). The legislation would have mandated audits for those reporting low income in exactly these professional service industries. The bill was never voted. Supporting this political economy story, the occupations represented in the Parliament are very much those which tax evade, even after excluding lawyers. Together the evidence suggests that (i) individuals in industries lacking paper trail find it easier to tax evade more, and (ii) the Greek Parliament lacks the political willpower to enact tax reform due to personal incentives related to their industry affiliations.

About M_Tsoutsoura

University of Chicago

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

18 Responses to Tax evasion across industries: soft credit evidence from Greece

  1. Afroditi P. says:

    I have read the original article, and I have certain questions as to the methodology:

    The information used comes from a ”large bank” , as mentioned, so, from the high level of loans related to declared income , the authors come to the conclusion that the ”loan payments amount to 82% of declared income!
    Thus, the estimated real income in relation tto the declared one, for professionals, comes to 1.92.

    My question is : If the authors obtained their information from another ” large bank”, would these numbers for tax evasion be the same?

    It is known that different ”large banks” in Greece have different criteria for the amount of loans they give out – this being reflected to the funds needed for their recapitalization , this being caused by the loans in the red, as well as the bond haircut.

    An example to illustrate the point is, rgd. the credit limit of credit cards ( which the authors use as evidence of tax evasion):

    I have three credit cards, and Bank A, a large bank, gave me a credit limit of 1500 euro, bank B -also large- gave me 4,500 euro, and bank C 3,000 euro.

    What is one to make of this information?

    Furthermore, the banks in the USA that were on the brink of bankrupcy in 2008 , due to mismanagement AND because they were giving out loans to people with NO INCOME AT ALL.
    According to the axiom of the article, one should draw the conclusion that the people who received the loans were plainly tax evaders!!

  2. Ζαχαρίας says:

    είμαι ελ.επαγγελματίας σύμβουλος επιχειρήσεων
    κόβω παντού τιμολόγιο καθώς οι λίγοι πελάτες μου είναι επιχειρήσεις
    δήλωσα εισόδημα το 2011 35.000euro

    – πριν 3 χρόνια έκανα επένδυση σε ακριβό ακίνητο – είχα τότε διπλάσιο εισόδημα
    (ναι το πήρα το 2009 βάσει του κινήτρου της ΝΔ για 40% επιστροφή τόκων)
    – το 2011 τα τοκοχρεωλύσια που έδωσα ήταν > 50% του εισοδήματος
    (ναι φέτος έκανα αναγκαστική ρύθμιση οπότε το % θα κατέβει)
    – για να ανταπεξέλθω οικονομικά άφησα ΟΑΕΕ απλήρωτο, δανείστικα κλπ
    (ναι τώρα είμαι πίσω σε ΦΠΑ, ΟΑΕΕ, Φόρο εισοδήματος, κοινόχρηστα κα)

    Έχω σπουδάσει σε ΗΠΑ κι εγώ, όπως πολλοι εκ των μελετητών – Κάνω καλή δουλειά με τους πελάτες, οι οποίοι επιβιώνουν τη κρίση – έχουμε φέρει επενδύσεις απο εξωτερικό, προσπαθούμε να εξάγουμε κα

    Διαφωνώ κάθετα στο ότι ο κλάδος μου χρειάζεται περισσότερη ακόμα φορολόγηση
    καληνύχτα σας

  3. Βασίλης Βασσάλος says:

    Όντως. Λάθος μου.

  4. Δεν νομίζω πως είναι λογικό να βασιστούμε σε soft data μελέτη για να προχωρήσουμε σε νομοθετικό έργο, ως χώρα. Η κυβέρνηση έχει τα οικονομικά μέσα να βασιστεί/αποκομίσει συγκεκριμένα στοιχεία.

    Αυτή η μελέτη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε 2η φάση για διασταύρωση στοιχείων, αν έστω γενικά, τα νούμερα συμπίπτουν – που όλοι ξέρουμε πως όντως, συμπίπτουν – τότε μπορείς να υποθέσεις πως είσαι σε σωστό δρόμο.

  5. Το μεγάλο party στον χώρο της υγείας γίνεται στα νοσοκομεία, όχι στα φαρμακεία. Έχεις δίκιο πως ο υπάρχει φορολόγηση στην περίπτωση του φαρμακοποιού που πουλάει «εμπόρευμα» δεν υπάρχει όμως στην περίπτωση του Ιατρού.

    Στην περίπτωση τον Νοσοκομείων και τον Φαρμακείων, το πρόβλημα είναι η ανεξέλεγκτη σπατάλη: π.χ. δεν νοείται φαρμακείο σε χωριό 2.000 να κάνει 150.000 τζίρο σε ΟΓΑ το μήνα. Εκτός αν ΟΛΟ το χωριό έχει καρκίνο και κάνουν ομαδικά θεραπεία…

    Δεν πρόκειται για φοροδιαφυγή αλλά για διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

  6. Τάσος Κουτουμάνος says:

    Μπορεί κάποιος από τους συγγραφείς να μας αναλύσει το 40% της φορολόγησης πώς προκύπτει; Βάσει ποιών συντελεστών, με ένα παράδειγμα για μια επαγγελματική ομάδα. Και να συνυπολογιστούν οι έμμεσοι φόροι στην κατανάλωση, οι έκτακτες εισφορές, “αναγκαστικές” περαίωσεις, κλπ…

    Το άρθρο νομίζω σκόπιμα προσπαθεί να εντυπωσιάσει, θυμίζοντας περισσότερο άρθρο αδαή δημοσιογράφου παρά επιστημονική δημοσίευση.

  7. Κώστας says:

    Συγχαρητήρια για την ανάλυσή σας.
    Η διαδικασία αυτή που ακολουθούνταν επί σειρά ετών από τις τράπεζες (βέβαια όχι πλέον μιας και υπάρχει έλλειψη ρευστότητας, όπως και δεν συμφέρει κάτι τέτοιο μιας και μπορεί να βγει μπούμερανγκ σε περίπτωση haircut ή ελέγχων) ήταν γνωστή και στου αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς, δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια του υπέρ-δανεισμού υπήρχε γνώση της προσαύξησης των εισοδημάτων με άδηλα εισοδήματα – φοροδιαφυγής.

  8. γιωργος στεργιοπουλος says:

    Οι τραπεζες στην ελλαδα, δημοσιες κ ιδιωτικες δανειζαν τους μικρους και μεσαιους πελατες τους, με βασικο “κριτηριο” το “χαρτζηλικι” που εδινες στον διευθυντη του καταστηματος και στον αρμοδιο υπαλληλο.
    Καμμια ελληνικη τραπεζα την περιοδο 2002-2008 δεν ειχε καποια πιστωτικη πολιτικη βασισμενη σε ερευνα, η σε ‘μελετη κινδυνων’. Και αν ειχαν δεν την ειχαν διαβασει. Οτι τους ζηταγες, σε συμβουλευαν οι ιδιοι πως να μανιπουλαρεις τα απαραιτητα πιστοποιητικα/εγγραφα και σου εβγαζαν τα δανεια.
    Μην παραμυθιαζεστε.
    Εδω οι ιδιοι οι ελληνες τραπεζιτες και τα τραπεζικα στελεχη, καθως δεν καταλαβαιναν γρι (τιποτα) απο “δομημενα” και αλλα συνθετα προιοντα, επελεγαν για τον δικο τους βλαχο-πλουτισμο, τριτοκοσμικα σχηματα μοχλευσης με ληζμπακ υπερεκτιμημενων προσωπικων ακινητων με τριγωνικες σχεσεις με τα παιδια τους και τις πεθερες τους.
    Κατα τα αλλα συμφωνω οτι η φοροδιαφυγη ειναι μεγαλη, κυριως στα μεσαια εισοδηματα.
    Στα μεγαλα εισοδηματα η φοροδιαφυγη χαρακτηριζει και παλι τον πλουσιο βλαχο ελληνα που φοροδιαφευγει, αντι οπως γινεται αλλου να φοροαποφευγει και να ειναι νομιμος.

  9. Expat says:

    Το άρθρο συνδέθηκε στην αρχική ανάρτηση. Ρίξτε μια προσεκτικότερη ματιά στο τέλος της πρώτης παραγράφου.

  10. Μιχάλης says:

    Η ιστορία για τις Porsche που αναφέρεται και στο paper είναι ανακριβής.

  11. Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το τεκμηριωμένο άρθρο-μελέτη σας, το οποίο ουσιαστικά έκανε αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει εδώ και αρκετά χρόνια οι αρμόδιες αρχές και οι κυβερνήσεις: σύγκριση-διασταύρωση στοιχείων εισοδήματος και πληρωμών-δόσεων που υπάρχουν συγκεντρωμένα στις τράπεζες.
    Επιτρέψτε μου, επίσης, να σας ευχαριστήσω και ως Ελληνας για τη συμβολή στην ενημέρωση, ειδικά σε αυτή την περίοδο κατά την οποία αναζητώνται μέτρα 11,6 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014, όταν τα φορολογικά έσοδα μόνο από τη φοροδιαφυγή ενός έτους (2009) θα ήταν 11,2 δισ. ευρώ (28 δισ. χ 40% tax rate)!
    Ετσι, κατά τη γνώμη μου, η παρουσίαση των ευρημάτων της μελέτης δεν είναι μόνο δημοσιογραφική υποχρέωση.

  12. shevek says:

    Βασικά δεν έχω τις οικονομικές γνώσεις να κρίνω αλλά βασιζόμενος στο δικό μου κλάδο (φαρμακοποιοί) θεωρώ οτι μάλλον δεν βασίζεται αποκλειστικά στα εισοδήματα μέσω του επαγγέλματος αλλά συνυπολογίζει και άλλες πηγές που μπορεί να είναι “μαύρες” ή μη. Γιατί το εισόδημα των φαρμακοποιών, αδικαιολόγητο ή μη είναι άλλη ιστορία, είναι αδύνατον να κρυφθεί. Ακόμα και οι εν δυναμει παρανομίες είναι μονοψήφιο νούμερο – και αυτό στα φαρμακεία που έχουν την δυνατότητα να παρανομήσουν – σε σχέση με τον συνολικό τζίρο. Ακόμα και ο πλέον παράνομος φαρμακοποιός που θα δεχθεί τις παράνομες συνταγές γιατρού αυτές θα είναι αναγκαστικά δηλωμένες στην εφορία !

  13. παντελής κελ. says:

    θα συμφωνήσω με τα δύο προηγούμενα σχόλια.
    Ειδικά αυτό με τα διαφυγόντα κέρδη από ανθρώπους που …δεν κόβουν αποδείξεις , μοιάζει με αυτά που λέγονται για τα διαφυγόντα κέρδη των μουσικών εταιριών, λόγω… πειρατίας!
    Οι περισσότεροι μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες, απλά παίξαν το ρόλο τους στην άσκοπή και άπληστη μάλλον ροή, του άφθονου δανεικού χρήματος που έπεσε στην αγορα της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες.
    Η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία αυτής της τάξης, όταν έκλεισαν οι στροφφιγες του δανεικού χρήματος, μείναν με τα …… στο χέρι. Εδώ και 3-4 χρόνια , όσοι αντέχουν, παλεύουν όντως με εισοδήματα , που δεν είναι ούτε το 20-30% των προηγούμενων ετών, με υποχρεώσεις και δόσεις, αμείωτες, και με φορολογία αυξανόμενη.
    Μαθηματικά, δε βγαίνει με τίποτα.
    Βγαζαμε , ας πούμε, 1600 (πραγματικά και όχι δηλωμένα) ευρώ, χρωστούσαμε για δάνεια καμιά 700 , με τα υπολοιπα ζούσαμε και τώρα που βγάζουμε …500, η δόση στις τράπεζες είναι ακόμα 700, η φορολογία είναι μεγαλύτερη, συνεχίσουμε και ρέουμε…, απλά γιατί δε πληρώνουμε τις δόσεις μας, και έρχονται κάποιες ερευνες, να μας βγάλουν απλά… κατεργάρηδες, ενώ ουσιαστικά , οι περισσότεροι μικρομεσσαίοι, πλέον, ουσιαστικά προσπαθούμε να επιβιώσουμε, και να κρατήσουμε τις δουλειές μας, πάση θυσία, γιατί είτε τις αγαπάμε, είτε ξέρουμε πως δε θα βρούμε τίποτα άλλο μετά , είτε και τα δύο .
    Και σε τέτοιες φάσεις, το να πληρώσεις φόρους σε ένα κράτος που όπως λένε και οι φίλοι μας οι ευρωπαίοι είναι …πηγάδι χωρίς πάτο, και ούτε ευρώ από αυτά που μας κρατάει , δε θα γυρίσουν σε μας ανταποδοτικά , όπως θα όφειλαν…

  14. Βασίλης Βάσσαλος says:

    Το άρθρο είναι εδώ http://t.co/Sj04btCM
    Απορώ γιατί δε συνδέθηκε στην αρχική ανάρτηση.

  15. Manos Matsaganis says:

    This is an excellent article. Congratulations to the authors for the brilliant idea to use soft credit data. For an alternative approach, analyzing a large sample of unaudited tax returns, and focusing on the distributional impact of tax evasion, have a look at a recent paper of ours (http://www.cesifo-group.de/portal/pls/portal/docs/1/1216995.PDF).

  16. Επειδή έγραψα με ταχύτητα το σχόλιο, στον σύνδεσμο ήθελα να γράψω πως «η άρχουσα τάξη προάγει…»

  17. Έχει ενδιαφέρων η προσέγγιση μέσω τραπεζικών στοιχείων και δεν μπορεί να απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

    Θεωρώ πως το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, στην Ελλάδα κι αλλού, είναι πιο σύνθετο. Όταν νομοθετούνται εξωφρενικές φορολογικές διευκολύνσεις για τον κλάδο της Ναυτιλίας π.χ., ο βιοτέχνης το αντιμετωπίζει ως «ρουσφέτι» κι όχι ως «επένδυση στον κλάδο στην Ναυτιλίας» που θέλει να το παρουσιάσει ο υπουργός, κλπ.

    Επίσης όπως αναφέρεται στο άρθρο, χώρος εστίασης που ΔΕΝ κλέβει, απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει με τις «τιμές τις αγοράς».

    Οι φορολογικοί έλεγχοι σε επιχειρήσεις γίνονται με την σιγουριά πως το «θύμα» – έτσι σε αντιμετωπίζουν γιατί αυτό είσαι αν δεν έχει μπάρμπα – φοροδιαφεύγει a priori. Πολλές φορές έρχονται κατευθείαν με το πρόστιμο στο χέρι.

    Επίσης η άρχουσα προάγει την πολιτική τάξη την πολιτική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο κος Προβόπουλος είναι ακόμη ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους κεντρικούς τραπεζίτες.

    Εν τέλη, η φοροδιαφυγή υπάρχει διότι δεν υπάρχει διαχωρισμός εξουσιών. Δεν υπάρχει δικαστήριο για διαφθορά που να δικάσει έναν υπουργό, βουλευτή, υπάλληλο, ελ. επαγγελματία ή επιχειρηματία που έχει τα «μέσα».

    Κι όσο δεν μπορεί ο πρόεδρος του Αρ. Πάγου να δράσει ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, που νομοθετεί, δικάζει και εκτελεί ταυτόχρονα, δεν έχει νόημα να αναλώνεστε σε αναλύσεις 🙂

    Το θέμα είναι πολιτικό ή αλλιώς, «πολιτική επιλογή».

  18. Βαγγελης says:

    Εχω την εντυπωση οτι κανετε ενα κοινο λαθος με τους πολιτικους και τους τροικανους:εμμεσως θεωρειτε δεδομενα αυτα τα εισοδηματα εως και σημερα.

    Το τι εβγαζε ενας μηχανικος πχ το 2009 (για να μην μιλησω για νωριτερα) δεν εχει καμια σχεση με το σημερα οπου μπορει τα εισοδηματα του να ειναι αρνητικα (δηλαδη μηδεν εισοδημα και μονο υποχρεωσεις εκτακτων φορων).

    Ισως,ίσως λεω, οι γιατροι να μην εχουν τεραστιες αποκλισεις ακομα και σημερα,αλλα η πτωση θα πρεπει να θεωρειται δεδομενη.

    Τελος,ενα θεμα που πιστευω θα επρεπε να εξεταστει και να αναλυθει ειναι το που πανε τα χρηματα της φοροδιαφυγης.Τα χρηματα αυτα μεχρι προτινος (ας πουμε μεχρι το 2009) κυκλοφορουσαν στην αγορα, και αρα φορολογούνταν,προφανως οχι ως φορος εισοδηματος αλλα με αλλες μορφες (ΦΠΑ,ακινητα,αυτοκινητα,κ.ο.κ.).Οποτε η συνηθης ρητορεια περι Χ δισ. που θα μπορουσαν να φορολογηθουν και να φερουν Χ εσοδα, συνηθως ειναι αποπροσανατολιστικη και εκ του πονηρου, και πολυ σπανιότερα δειγμα αγνοιας.

Leave a Reply