Φοροδιαφυγή ανά επαγγελματικό κλάδο: στοιχεία από τη χορήγηση πιστώσεων στην Ελλάδα

Η φοροδιαφυγή αποτελεί ένα σημαντικότατο πρόβλημα για την Ελληνική οικονομία, το οποίο είναι πολύ δύσκολο όχι μόνο να αντιμετωπιστεί, αλλά ακόμα και να εκτιμηθεί. Μία νέα ακαδημαϊκή έρευνα των Νικολάου Αρταβάνη, Adair Morse και Μαργαρίτας Τσούτσουρα, χρησιμοποιεί μία καινοτόμο μέθοδο για την εκτίμηση του μεγέθους της φοροδιαφυγής και της κατανομής της στους διαφορετικούς επαγγελματικούς κλάδους. Η μελέτη βασίζεται στην ιδέα ότι οι τράπεζες προσαρμόζονται στο οικονομικό περιβάλλον της Ελλάδος (και άλλων χωρών με εκτεταμένη φοροδιαφυγή) με το να χορηγούν δάνεια με βάση τις εκτιμήσεις τους για το πραγματικό, και όχι το δηλωθέν, εισόδημα των νοικοκυριών. Ως απόδειξη της προσαρμογής αυτής σημειώνεται ότι ο μέσος ελεύθερος επαγγελματίας εμφανίζεται να δαπανά το 82% του δηλωθέντος εισοδήματός του για την αποπληρωμή δανείων (σε μερικούς κλάδους, όπως Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες, Ιατρικά και Δικηγορικά επαγγέλματα το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 100%). Ο γενικός κανόνας για τη χορήγηση πιστώσεων είναι ότι οι δόσεις δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 30% του εισοδήματος. Η έρευνα εκτιμά το ύψος της φοροδιαφεύγουσας φορολογητέας ύλης, μόνο για τους ελεύθερους επαγγελματίες, σε 28 δισ ευρώ για το 2009. Η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή παρατηρείται στους κλάδους των ιατρών, των μηχανικών, των εκπαιδευτικών, των χρηματοοικονομικών συμβούλων, των λογιστών και των δικηγόρων. Η μελέτη εξετάζει ακόμα τις αιτίες που επιτρέπουν τη διατήρηση του φαινομένου και τα κύρια συμπεράσματα είναι: (α) σε κλάδους που η χρήση παραστατικών δεν είναι συνήθης, η φοροδιαφυγή είναι πιο εύκολη και υψηλότερη και (β) το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται να μη διαθέτει την πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, λόγω προσωπικών κινήτρων που σχετίζονται με τα επαγγέλματα που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο και τις ισχυρές επαγγελματικές τους ενώσεις. Το πλήρες άρθρο εδώ και μια πιο λεπτομερής περίληψη παρακάτω.

Αξιοποιώντας τραπεζικά δεδομένα σχετικά με το δανεισμό των νοικοκυριών, εκτιμούμε ότι η διαφεύγουσα φορολογητέα ύλη εισοδήματος  για τους ελεύθερους επαγγελματίες  το 2009 στην Ελλάδα ανέρχεται στα 28 δισ. ευρώ. Η εκτίμησή μας αυτή βασίζεται σε μία νέα προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία σε χώρες όπως η Ελλάδα στις οποίες έχει διαμορφωθεί ένα περιβάλλον, στο οποίο οι οικονομικές μονάδες (άτομα και επιχειρήσεις) ενεργούν μεν μέσα στο πλαίσιο της επίσημης οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτουν, μερικώς, εισοδήματα από τις φορολογικές αρχές, ο ιδιωτικός τομέας και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να παραμείνουν ανταγωνιστικά προσαρμόζονται σε αυτό το περιβάλλον. Αυτό το περιβάλλον χαρακτηρίζεται ως «μερικώς τυπικό» (semi-formal). Οι τράπεζες προσαρμόζονται στο εν λόγω μερικώς τυπικό περιβάλλον προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές, χορηγώντας δάνεια βάσει των εκτιμήσεών τους για τα πραγματικά εισοδήματα των νοικοκυριών και όχι βάσει των δηλωθέντων εισοδημάτων τους. Ως απόδειξη της εν λόγω προσαρμογής, σημειώνουμε ότι ο αυτοαπασχολούμενος στην Ελλάδα εμφανίζεται να δαπανά το 82% των δηλωθέντων εισοδημάτων του στην εξυπηρέτηση χρεών (σε ορισμένους κλάδους π.χ. χρηματοπιστωτικών, ιατρικών και νομικών υπηρεσιών, το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 100%). Είναι εύληπτο ότι η πιθανότητα να πηγαίνουν 82 λεπτά από κάθε ευρώ του μισθού στην εξυπηρέτηση χρεών είναι πρακτικά ανέφικτη. Ο γενικός κανόνας για την χορήγηση πιστώσεων υποδεικνύει τη μη χορήγηση δανείου, στην περίπτωση που το αναγκαίο ποσό για την εξυπηρέτηση των χρεών υπερβαίνει το 30% του εισοδήματος. Συνεπώς, οι τράπεζες προσαρμόζουν τις αποφάσεις τους, αναφορικά με τη χορήγηση πιστώσεων, συνεκτιμώντας ότι το πραγματικό εισόδημα είναι υψηλότερο του δηλωθέντος.

Στόχος της εργασίας μας είναι να αξιοποιήσουμε τα λεπτομερή δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, προκειμένου να παρέχουμε μια εκτίμηση της φοροδιαφυγής συνολικά στην Ελλάδα αλλά και ανά επαγγελματικό κλάδο. Επίσης, επιχειρούμε την ανάλυση των παραγόντων που επιτρέπουν τη συνέχιση της φοροδιαφυγής. Χρησιμοποιούμε μία πλούσια βάση δεδομένων σχετικά με τις αιτήσεις καταναλωτικής πίστης η οποία περιλαμβάνει όλες τις πληροφορίες που συνεκτιμούνται από την τράπεζα στα μοντέλα αξιολόγησης της πιστοληπτικής της ικανότητας των πελατών. Συνδυάζουμε τα δεδομένα αυτά με τα στοιχεία από τις ελληνικές φορολογικές αρχές που αφορούν στο εισόδημα και την κατανομή του πλούτου ανά ταχυδρομικό κώδικα. Με βάση τις αποφάσεις που αφορούν στην πιστοληπτική ικανότητα των ατόμων που υποβάλλουν αίτηση για μακροπρόθεσμα δάνεια, πιστωτικές κάρτες, αναχρηματοδοτήσεις και στεγαστικά δάνεια, εκτιμούμε ποιο θα πρέπει να είναι το ύψος του πραγματικού εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων για να μπορεί να υποστηρίξει το επίπεδο των χορηγούμενων πιστώσεων. Το βασικό μας αποτέλεσμα αφορά σε ένα σύνολο πολλαπλασιαστών εισοδήματος για κάθε επαγγελματικό κλάδο, που αποτελεί το λόγο πραγματικού προς δηλωθέντος εισοδήματος.

Εκτιμούμε ότι τα μη δηλωθέντα φορολογητέα εισοδήματα για το 2009 ανέρχονται στα 28 δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Με φορολογικό συντελεστή 40%, τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα υπολογίζονται στο 31% του ελλείμματος του προϋπολογισμού του 2009 (ή στο 48% του 2008). Το μέσο πραγματικό εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων είναι 1,92 φορές μεγαλύτερο από το δηλωθέν. Οι εκτιμήσεις αυτές είναι συντηρητικές για δύο λόγους: Πρώτον, οι τράπεζες μπορεί να προβαίνουν σε κούρεμα της εκτίμησής τους για το πραγματικό εισόδημα, στο βαθμό που είναι λιγότερο πρόθυμες να προβούν σε δανεισμό βάσει του αδήλωτου εισοδήματος (σε σχέση με τα δηλωθέντα εισοδήματα). Δεύτερον, οι εκτιμήσεις μας βασίζονται στην υπόθεση ότι οι μισθωτοί δεν φοροδιαφεύγουν.

Διαπιστώνουμε ότι οι ιατροί, οι μηχανικοί, οι καθηγητές, οι οικονομολόγοι και σύμβουλοι επιχειρήσεων, οι λογιστές και οι δικηγόροι έχουν τον υψηλότερο λόγο πραγματικού προς δηλωθέν εισόδημα (βλ. τον ακόλουθο πίνακα). Τα αποτελέσματα μας παραμένουν συνεπή σε διαφορετικά δείγματα και μοντέλα εκτίμησης.

Μέση φοροδιαφυγή (ευρώ)

Πολλαπλασιαστής εισοδήματος

Νομοσχέδιο

Ιατρικά Επαγγέλματα

29,343

2.45

ΝΑΙ

Μηχανολογικά Επαγγέλματα

28,625

2.40

ΝΑΙ

Εκπαιδευση

24,742

2.55

Λογιστικές & οικονομικές υπηρεσίες

24,573

2.22

ΝΑΙ

Νομικές υπηρεσίες

24,032

2.24

ΝΑΙ

Μονάδες παραγωγής

22,598

2.26

ΜΜΕ & Τέχνες

18,360

2.22

Ξενοδοχεία & εστιατόρια

15,884

1.99

Κατασκευές

13,919

1.85

Επιχειρηματικές υπηρεσίες

9,438

1.62

ΜΕΙΚΤΟ

Μεταφορές

9,320

1.51

Γεωργία

9,288

1.75

Προσωπικές υπηρεσίες & φαρμακεία

7,531

1.49

Λιανικό εμπόριο

5,215

1.27

Άλλα

3,370

1.22

Με βάση τα αποτελέσματα, εξετάζουμε θεωρίες σχετικά με τους λόγους που επιτρέπουν τη συνέχιση του φαινομένου της φοροδιαφυγής. Έχουμε εντοπίσει ισχυρές ενδείξεις ότι στους κλάδους όπου απαιτείται καταγραφή της οικονομικής δραστηριότητας, η φοροδιαφυγή είναι λιγότερο πιθανή, γεγονός που καταδεικνύει ότι η επιβολή φορολογικής πειθαρχίας προϋποθέτει πληροφόρηση. Επιπλέον οι κλάδοι με  την υψηλότερη μέση φοροδιαφυγή, αντιστοιχούν σε πολύ μεγάλο βαθμό με τα επαγγέλματα  που αναφέρονταν σε πρόσφατο νομοσχέδιο που προτάθηκε το 2010 για την πάταξη της φοροδιαφυγής στους ελεύθερους επαγγελματίες (βλ. ανωτέρω πίνακα). Το νομοσχέδιο προέβλεπε το φορολογικό έλεγχο όσων αυτοαπασχολούμενων σε συγκεκριμένους κλάδους δηλώνουν χαμηλό εισόδημα, όμως δεν ψηφίστηκε ποτέ. Ένα ακόμα γεγονός που ενισχύει τη θεωρία έλλειψης πολιτικής βούλησης, είναι ότι τα επαγγέλματα που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο είναι κατά κύριο λόγο εκείνα που φοροδιαφεύγουν, ακόμη και εάν εξαιρέσουμε τους δικηγόρους. Τα  αποτελέσματα μας καταδεικνύουν ότι (i) οι εργαζόμενοι σε κλάδους όπου δεν απαιτείται καταγραφή της οικονομικής δραστηριότητας είναι ευκολότερο να φοροδιαφύγουν και ότι (ii) το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται να μη διαθέτει την πολιτική βούληση να προβεί σε φορολογική μεταρρύθμιση.

About M_Tsoutsoura

University of Chicago

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

18 Responses to Φοροδιαφυγή ανά επαγγελματικό κλάδο: στοιχεία από τη χορήγηση πιστώσεων στην Ελλάδα

  1. Afroditi P. says:

    I have read the original article, and I have certain questions as to the methodology:

    The information used comes from a »large bank» , as mentioned, so, from the high level of loans related to declared income , the authors come to the conclusion that the »loan payments amount to 82% of declared income!
    Thus, the estimated real income in relation tto the declared one, for professionals, comes to 1.92.

    My question is : If the authors obtained their information from another » large bank», would these numbers for tax evasion be the same?

    It is known that different »large banks» in Greece have different criteria for the amount of loans they give out – this being reflected to the funds needed for their recapitalization , this being caused by the loans in the red, as well as the bond haircut.

    An example to illustrate the point is, rgd. the credit limit of credit cards ( which the authors use as evidence of tax evasion):

    I have three credit cards, and Bank A, a large bank, gave me a credit limit of 1500 euro, bank B -also large- gave me 4,500 euro, and bank C 3,000 euro.

    What is one to make of this information?

    Furthermore, the banks in the USA that were on the brink of bankrupcy in 2008 , due to mismanagement AND because they were giving out loans to people with NO INCOME AT ALL.
    According to the axiom of the article, one should draw the conclusion that the people who received the loans were plainly tax evaders!!

  2. Ζαχαρίας says:

    είμαι ελ.επαγγελματίας σύμβουλος επιχειρήσεων
    κόβω παντού τιμολόγιο καθώς οι λίγοι πελάτες μου είναι επιχειρήσεις
    δήλωσα εισόδημα το 2011 35.000euro

    – πριν 3 χρόνια έκανα επένδυση σε ακριβό ακίνητο – είχα τότε διπλάσιο εισόδημα
    (ναι το πήρα το 2009 βάσει του κινήτρου της ΝΔ για 40% επιστροφή τόκων)
    – το 2011 τα τοκοχρεωλύσια που έδωσα ήταν > 50% του εισοδήματος
    (ναι φέτος έκανα αναγκαστική ρύθμιση οπότε το % θα κατέβει)
    – για να ανταπεξέλθω οικονομικά άφησα ΟΑΕΕ απλήρωτο, δανείστικα κλπ
    (ναι τώρα είμαι πίσω σε ΦΠΑ, ΟΑΕΕ, Φόρο εισοδήματος, κοινόχρηστα κα)

    Έχω σπουδάσει σε ΗΠΑ κι εγώ, όπως πολλοι εκ των μελετητών – Κάνω καλή δουλειά με τους πελάτες, οι οποίοι επιβιώνουν τη κρίση – έχουμε φέρει επενδύσεις απο εξωτερικό, προσπαθούμε να εξάγουμε κα

    Διαφωνώ κάθετα στο ότι ο κλάδος μου χρειάζεται περισσότερη ακόμα φορολόγηση
    καληνύχτα σας

  3. Τάσος Κουτουμάνος says:

    Μπορεί κάποιος από τους συγγραφείς να μας αναλύσει το 40% της φορολόγησης πώς προκύπτει; Βάσει ποιών συντελεστών, με ένα παράδειγμα για μια επαγγελματική ομάδα. Και να συνυπολογιστούν οι έμμεσοι φόροι στην κατανάλωση, οι έκτακτες εισφορές, «αναγκαστικές» περαίωσεις, κλπ…

    Το άρθρο νομίζω σκόπιμα προσπαθεί να εντυπωσιάσει, θυμίζοντας περισσότερο άρθρο αδαή δημοσιογράφου παρά επιστημονική δημοσίευση.

  4. Κώστας says:

    Συγχαρητήρια για την ανάλυσή σας.
    Η διαδικασία αυτή που ακολουθούνταν επί σειρά ετών από τις τράπεζες (βέβαια όχι πλέον μιας και υπάρχει έλλειψη ρευστότητας, όπως και δεν συμφέρει κάτι τέτοιο μιας και μπορεί να βγει μπούμερανγκ σε περίπτωση haircut ή ελέγχων) ήταν γνωστή και στου αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς, δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια του υπέρ-δανεισμού υπήρχε γνώση της προσαύξησης των εισοδημάτων με άδηλα εισοδήματα – φοροδιαφυγής.

  5. γιωργος στεργιοπουλος says:

    Οι τραπεζες στην ελλαδα, δημοσιες κ ιδιωτικες δανειζαν τους μικρους και μεσαιους πελατες τους, με βασικο «κριτηριο» το «χαρτζηλικι» που εδινες στον διευθυντη του καταστηματος και στον αρμοδιο υπαλληλο.
    Καμμια ελληνικη τραπεζα την περιοδο 2002-2008 δεν ειχε καποια πιστωτικη πολιτικη βασισμενη σε ερευνα, η σε ‘μελετη κινδυνων’. Και αν ειχαν δεν την ειχαν διαβασει. Οτι τους ζηταγες, σε συμβουλευαν οι ιδιοι πως να μανιπουλαρεις τα απαραιτητα πιστοποιητικα/εγγραφα και σου εβγαζαν τα δανεια.
    Μην παραμυθιαζεστε.
    Εδω οι ιδιοι οι ελληνες τραπεζιτες και τα τραπεζικα στελεχη, καθως δεν καταλαβαιναν γρι (τιποτα) απο «δομημενα» και αλλα συνθετα προιοντα, επελεγαν για τον δικο τους βλαχο-πλουτισμο, τριτοκοσμικα σχηματα μοχλευσης με ληζμπακ υπερεκτιμημενων προσωπικων ακινητων με τριγωνικες σχεσεις με τα παιδια τους και τις πεθερες τους.
    Κατα τα αλλα συμφωνω οτι η φοροδιαφυγη ειναι μεγαλη, κυριως στα μεσαια εισοδηματα.
    Στα μεγαλα εισοδηματα η φοροδιαφυγη χαρακτηριζει και παλι τον πλουσιο βλαχο ελληνα που φοροδιαφευγει, αντι οπως γινεται αλλου να φοροαποφευγει και να ειναι νομιμος.

  6. Μιχάλης says:

    Η ιστορία για τις Porsche που αναφέρεται και στο paper είναι ανακριβής.

  7. Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το τεκμηριωμένο άρθρο-μελέτη σας, το οποίο ουσιαστικά έκανε αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει εδώ και αρκετά χρόνια οι αρμόδιες αρχές και οι κυβερνήσεις: σύγκριση-διασταύρωση στοιχείων εισοδήματος και πληρωμών-δόσεων που υπάρχουν συγκεντρωμένα στις τράπεζες.
    Επιτρέψτε μου, επίσης, να σας ευχαριστήσω και ως Ελληνας για τη συμβολή στην ενημέρωση, ειδικά σε αυτή την περίοδο κατά την οποία αναζητώνται μέτρα 11,6 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014, όταν τα φορολογικά έσοδα μόνο από τη φοροδιαφυγή ενός έτους (2009) θα ήταν 11,2 δισ. ευρώ (28 δισ. χ 40% tax rate)!
    Ετσι, κατά τη γνώμη μου, η παρουσίαση των ευρημάτων της μελέτης δεν είναι μόνο δημοσιογραφική υποχρέωση.

    • Δεν νομίζω πως είναι λογικό να βασιστούμε σε soft data μελέτη για να προχωρήσουμε σε νομοθετικό έργο, ως χώρα. Η κυβέρνηση έχει τα οικονομικά μέσα να βασιστεί/αποκομίσει συγκεκριμένα στοιχεία.

      Αυτή η μελέτη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε 2η φάση για διασταύρωση στοιχείων, αν έστω γενικά, τα νούμερα συμπίπτουν – που όλοι ξέρουμε πως όντως, συμπίπτουν – τότε μπορείς να υποθέσεις πως είσαι σε σωστό δρόμο.

  8. shevek says:

    Βασικά δεν έχω τις οικονομικές γνώσεις να κρίνω αλλά βασιζόμενος στο δικό μου κλάδο (φαρμακοποιοί) θεωρώ οτι μάλλον δεν βασίζεται αποκλειστικά στα εισοδήματα μέσω του επαγγέλματος αλλά συνυπολογίζει και άλλες πηγές που μπορεί να είναι «μαύρες» ή μη. Γιατί το εισόδημα των φαρμακοποιών, αδικαιολόγητο ή μη είναι άλλη ιστορία, είναι αδύνατον να κρυφθεί. Ακόμα και οι εν δυναμει παρανομίες είναι μονοψήφιο νούμερο – και αυτό στα φαρμακεία που έχουν την δυνατότητα να παρανομήσουν – σε σχέση με τον συνολικό τζίρο. Ακόμα και ο πλέον παράνομος φαρμακοποιός που θα δεχθεί τις παράνομες συνταγές γιατρού αυτές θα είναι αναγκαστικά δηλωμένες στην εφορία !

    • Το μεγάλο party στον χώρο της υγείας γίνεται στα νοσοκομεία, όχι στα φαρμακεία. Έχεις δίκιο πως ο υπάρχει φορολόγηση στην περίπτωση του φαρμακοποιού που πουλάει «εμπόρευμα» δεν υπάρχει όμως στην περίπτωση του Ιατρού.

      Στην περίπτωση τον Νοσοκομείων και τον Φαρμακείων, το πρόβλημα είναι η ανεξέλεγκτη σπατάλη: π.χ. δεν νοείται φαρμακείο σε χωριό 2.000 να κάνει 150.000 τζίρο σε ΟΓΑ το μήνα. Εκτός αν ΟΛΟ το χωριό έχει καρκίνο και κάνουν ομαδικά θεραπεία…

      Δεν πρόκειται για φοροδιαφυγή αλλά για διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

  9. παντελής κελ. says:

    θα συμφωνήσω με τα δύο προηγούμενα σχόλια.
    Ειδικά αυτό με τα διαφυγόντα κέρδη από ανθρώπους που …δεν κόβουν αποδείξεις , μοιάζει με αυτά που λέγονται για τα διαφυγόντα κέρδη των μουσικών εταιριών, λόγω… πειρατίας!
    Οι περισσότεροι μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες, απλά παίξαν το ρόλο τους στην άσκοπή και άπληστη μάλλον ροή, του άφθονου δανεικού χρήματος που έπεσε στην αγορα της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες.
    Η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία αυτής της τάξης, όταν έκλεισαν οι στροφφιγες του δανεικού χρήματος, μείναν με τα …… στο χέρι. Εδώ και 3-4 χρόνια , όσοι αντέχουν, παλεύουν όντως με εισοδήματα , που δεν είναι ούτε το 20-30% των προηγούμενων ετών, με υποχρεώσεις και δόσεις, αμείωτες, και με φορολογία αυξανόμενη.
    Μαθηματικά, δε βγαίνει με τίποτα.
    Βγαζαμε , ας πούμε, 1600 (πραγματικά και όχι δηλωμένα) ευρώ, χρωστούσαμε για δάνεια καμιά 700 , με τα υπολοιπα ζούσαμε και τώρα που βγάζουμε …500, η δόση στις τράπεζες είναι ακόμα 700, η φορολογία είναι μεγαλύτερη, συνεχίσουμε και ρέουμε…, απλά γιατί δε πληρώνουμε τις δόσεις μας, και έρχονται κάποιες ερευνες, να μας βγάλουν απλά… κατεργάρηδες, ενώ ουσιαστικά , οι περισσότεροι μικρομεσσαίοι, πλέον, ουσιαστικά προσπαθούμε να επιβιώσουμε, και να κρατήσουμε τις δουλειές μας, πάση θυσία, γιατί είτε τις αγαπάμε, είτε ξέρουμε πως δε θα βρούμε τίποτα άλλο μετά , είτε και τα δύο .
    Και σε τέτοιες φάσεις, το να πληρώσεις φόρους σε ένα κράτος που όπως λένε και οι φίλοι μας οι ευρωπαίοι είναι …πηγάδι χωρίς πάτο, και ούτε ευρώ από αυτά που μας κρατάει , δε θα γυρίσουν σε μας ανταποδοτικά , όπως θα όφειλαν…

  10. Βασίλης Βάσσαλος says:

    Το άρθρο είναι εδώ http://t.co/Sj04btCM
    Απορώ γιατί δε συνδέθηκε στην αρχική ανάρτηση.

  11. Manos Matsaganis says:

    This is an excellent article. Congratulations to the authors for the brilliant idea to use soft credit data. For an alternative approach, analyzing a large sample of unaudited tax returns, and focusing on the distributional impact of tax evasion, have a look at a recent paper of ours (http://www.cesifo-group.de/portal/pls/portal/docs/1/1216995.PDF).

  12. Έχει ενδιαφέρων η προσέγγιση μέσω τραπεζικών στοιχείων και δεν μπορεί να απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

    Θεωρώ πως το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, στην Ελλάδα κι αλλού, είναι πιο σύνθετο. Όταν νομοθετούνται εξωφρενικές φορολογικές διευκολύνσεις για τον κλάδο της Ναυτιλίας π.χ., ο βιοτέχνης το αντιμετωπίζει ως «ρουσφέτι» κι όχι ως «επένδυση στον κλάδο στην Ναυτιλίας» που θέλει να το παρουσιάσει ο υπουργός, κλπ.

    Επίσης όπως αναφέρεται στο άρθρο, χώρος εστίασης που ΔΕΝ κλέβει, απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει με τις «τιμές τις αγοράς».

    Οι φορολογικοί έλεγχοι σε επιχειρήσεις γίνονται με την σιγουριά πως το «θύμα» – έτσι σε αντιμετωπίζουν γιατί αυτό είσαι αν δεν έχει μπάρμπα – φοροδιαφεύγει a priori. Πολλές φορές έρχονται κατευθείαν με το πρόστιμο στο χέρι.

    Επίσης η άρχουσα προάγει την πολιτική τάξη την πολιτική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο κος Προβόπουλος είναι ακόμη ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους κεντρικούς τραπεζίτες.

    Εν τέλη, η φοροδιαφυγή υπάρχει διότι δεν υπάρχει διαχωρισμός εξουσιών. Δεν υπάρχει δικαστήριο για διαφθορά που να δικάσει έναν υπουργό, βουλευτή, υπάλληλο, ελ. επαγγελματία ή επιχειρηματία που έχει τα «μέσα».

    Κι όσο δεν μπορεί ο πρόεδρος του Αρ. Πάγου να δράσει ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, που νομοθετεί, δικάζει και εκτελεί ταυτόχρονα, δεν έχει νόημα να αναλώνεστε σε αναλύσεις 🙂

    Το θέμα είναι πολιτικό ή αλλιώς, «πολιτική επιλογή».

  13. Βαγγελης says:

    Εχω την εντυπωση οτι κανετε ενα κοινο λαθος με τους πολιτικους και τους τροικανους:εμμεσως θεωρειτε δεδομενα αυτα τα εισοδηματα εως και σημερα.

    Το τι εβγαζε ενας μηχανικος πχ το 2009 (για να μην μιλησω για νωριτερα) δεν εχει καμια σχεση με το σημερα οπου μπορει τα εισοδηματα του να ειναι αρνητικα (δηλαδη μηδεν εισοδημα και μονο υποχρεωσεις εκτακτων φορων).

    Ισως,ίσως λεω, οι γιατροι να μην εχουν τεραστιες αποκλισεις ακομα και σημερα,αλλα η πτωση θα πρεπει να θεωρειται δεδομενη.

    Τελος,ενα θεμα που πιστευω θα επρεπε να εξεταστει και να αναλυθει ειναι το που πανε τα χρηματα της φοροδιαφυγης.Τα χρηματα αυτα μεχρι προτινος (ας πουμε μεχρι το 2009) κυκλοφορουσαν στην αγορα, και αρα φορολογούνταν,προφανως οχι ως φορος εισοδηματος αλλα με αλλες μορφες (ΦΠΑ,ακινητα,αυτοκινητα,κ.ο.κ.).Οποτε η συνηθης ρητορεια περι Χ δισ. που θα μπορουσαν να φορολογηθουν και να φερουν Χ εσοδα, συνηθως ειναι αποπροσανατολιστικη και εκ του πονηρου, και πολυ σπανιότερα δειγμα αγνοιας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *