Αναδιάρθρωση, μετακύλιση, στάση πληρωμών

Τις επόμενες εβδομάδες θα παρουσιαστεί από την Τρόικα η έκθεση προόδου της Ελληνικής οικονομίας στην Κομισιόν και βάση αυτής θα κριθεί η εκταμίευση ή όχι της επόμενης δόσης των 31.5δις. Η Ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί με βάση μια καλή έκθεση να αποσπάσει ελαφρύνσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής για τα έτη 2013/14 και έτσι να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης της. Μετά το PSI το ελληνικό χρέος έχει σπάσει σε τρεις διαφορετικές κλάσεις. Οποιαδήποτε ελάφρυνση θα έρθει μέσα από την αναδιάρθρωση ή μετακύλιση αυτού του χρέους. Ο Ανδρέας Κούτρας εξετάζει τι είναι εφικτό να γίνει με βάση την σημερινή κατανομή και δομή του Ελληνικού χρέους.

Το πλήρες άρθρο του Ανδρέα Κούτρα:

Τις επόμενες εβδομάδες θα παρουσιαστεί από την Τρόικα η έκθεση προόδου της ελληνικής οικονομίας στην κομισιόν και βάση αυτής θα κριθεί η εκταμίευση ή όχι της επόμενης δόσης των 31.5δις. Η Ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί με βάση μια καλή έκθεση να αποσπάσει ελαφρύνσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής για τα έτη 2013/14 και έτσι να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσής της. Ας δούμε τι θα μπορούσε να κάνει με βάση το σημερινά δεδομένα του χρέους. Μετά το PSI το ελληνικό χρέος έχει σπάσει σε τρεις διαφορετικές κλάσεις.

1)      Ομόλογα PSI. Έχουμε πρώτα τα 65δις. των ομολόγων που είναι απόρροια του PSI . Η εξυπηρέτηση αυτών των ομολόγων είναι σχετικά μικρή. Με 2% κουπόνι στοιχίζει μόνο 1.3δις το χρόνο. Η Ελλάδα δεν έχει πλέον την δυνατότητα της μονομερούς αναδιάρθρωσης καθώς διέπονται από αγγλικό δίκαιο. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι στάση πληρωμών. Η λύση όμως αυτή έχει περισσότερους κινδύνους παρά οφέλη. Τα ομόλογα αυτά διαπραγματεύονται στο 24% της ονομαστικής τους αξίας και άρα η απειλή της στάσης πληρωμών δεν είναι σοβαρή.

2)      Ομόλογα ΕΚΤ. Η παράλογη άρνηση της ΕΚΤ να λάβει μέρος στο PSI είχε ως συνέπεια την διατήρηση 54δις του Ελληνικού χρέους. Το 2013 και 2014 λήγουν 8 και 10 δις αντιστοίχως. Αναμφίβολα μία επιμήκυνση θα ελάφρυνε κατά πολύ την σκληρή προσπάθεια της Ελληνικής κυβέρνησης όπως και την βαρβαρότητα κάποιων μέτρων. Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό. Ένας τρόπος θα ήταν η μετακύλιση τους κατά την λήξη τους. Δηλαδή όπως λήγουν να αντικαθιστώνται με νέα. Η λύση αυτή όμως προσκρούει στην συνθήκη του Μάαστριχ καθώς δίνατε να θεωρηθεί ως απευθείας χρηματοδότηση χώρας μέλους.  Θα μπορούσε όμως να γίνει με ένα έμμεσο τρόπο. Για παράδειγμα, η Ελληνική κυβέρνηση εκδίδει βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια τα οποία τα αγοράζουν Ελληνικές ή άλλες τράπεζες. Εν συνεχεία τα έντοκα αυτά γραμμάτια χρησιμοποιούνται ως εγγυήσεις στην ΕΚΤ. Με τον τρόπο αυτό τα 18 δις  μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν αυτόματα ανά εξάμηνο. Η λύση όμως αυτή προσκρούει σε δύο σημεία. Πρώτον η ΕΚΤ δεν δέχεται ακόμα Ελληνικά ομόλογα διότι περιμένει την έκθεση της Τρόικας και δεύτερον οι Ελληνικές τράπεζες είναι αφερέγγυες εφόσον δεν έχουν πάρει τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης που προβλέπονται από την επόμενη δόση. Με λίγα λόγια η επόμενη δόση θα είναι καθοριστική όχι μόνο για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις αλλά και για να μπορέσουμε να αιτηθούμαι ελάφρυνση του προγράμματος με αξιώσεις και πιθανότητες επιτυχίας.

3)      Διμερή δάνεια και δάνεια ΔΝΤ. Αυτά αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού χρέους. Από το πρώτο πακέτο των 110 δισ. έχουν εκταμιευθεί 73δισ., 53δισ. απο τις χώρες μέλη και 20 από το ΔΝΤ. Η Ελλάδα έχει υποχρέωση να  αποπληρώσει το 2013 1.7δισ. και το 2014 δισ.7.4 στο ΔΝΤ. Αυτά είναι πολύ δύσκολο να μετακυλιθούν πρώτον διότι το ΔΝΤ δεν έχει ως σκοπό και ρόλο την εσαεί χρηματοδότηση και δεύτερον είναι γνωστό πως εδώ και πολύ καιρό προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από την Ελλάδα. Η αποπληρωμή του ΔΝΤ θα μπορούσε να γίνει από την ΕΕ με αντίστοιχη επιβάρυνση στην Ελλάδα ή και πάλι με την έκδοση εντόκων γραμματίων που θα δοθούν στην ΕΚΤ για άντληση ρευστότητας.

Τα διμερή δάνεια είναι πιο εύκολο να αναδιαρθρωθούν. Αν και σε αγγλικό δίκαιο αποτελούν διμερής συμφωνίες που εύκολα μπορούν να αλλάξουν. Για παράδειγμα μια κεφαλαιοποίησης τόκων για 3-4 χρόνια ή ακόμα καλύτερα μια περίοδος χάριτος 3-4 ετών στο επιτόκιο θα μπορούσε εύκολα να γίνει αν η Ελλάδα δείξει σημάδια ανάκαμψης αλλά και συμμόρφωσης προς τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές.

Συμπερασματικά, η επιτυχής εκταμίευση του πακέτου για τους σωστούς λόγους και όχι για δήθεν πολιτικούς θα έχει πολλαπλά οφέλη για την Ελλάδα και είναι σημαντικό να γίνει. Το αν θα μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη και το αν θα μπει σε πορεία ανάπτυξης και ανασυγκρότησης είναι πλέον ευθύνη της Ελλάδος και όχι των εταίρων μας. Η Ευρώπη θα συνεχίσει την βοήθεια μόνο όσο είναι πολιτικά  συμφέρων για αυτούς. Όταν εκλείψουν αυτοί οι λόγοι ενδέχεται να αφεθούμε μόνοι στην αρένα. Ας μην τους δώσουμε την ευκαιρία.

Σχετικά με A_Koutras

In Touch Capital Markets

Δημοσιεύθηκε στην Τράπεζες και χρηματοοικονομικά, Ευρώπη, Μακροοικονομία, Δημόσια οικονομικά. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Μία απάντηση στο Αναδιάρθρωση, μετακύλιση, στάση πληρωμών

  1. Ο/Η Klaus Kastner λέει:

    «Greece Drinks the Hemlock» is the title of the NYT-editorial on the passing of austerity measures. I consider the following sentence as the most important one:

    «Greece cannot pay off its debts when it is shutting down its economy. It has to put people back to work».

    And the sentence following the above I consider the most questionable one:

    «The only way forward is through more debt write-offs and more low-interest European loans, as well as by opening up restricted job markets».

    Even if all of Greece’s debt were forgiven, it wouldn’t change much in the functioning of the Greek economy. If all restricted job markets were opened up overnight, it might change something but I would only believe it when I saw it.

    Either way, the Greek economy would continue to be an economy which does not generate enough value to justify the standard of living which Greeks justifyably desire. There simply is not enough domestic production to satisfy a greater portion of domestic demand (making horrendous imports necessary and underutilizing domestic resources) and there certainly is not enough domestic production to generate the amount of exports necessary to justify the desired imports. And with all that underutilization of resources, chronic unemployment cannot be avoided.

    Thus, I return to the ‘early promising signals’ which I have described in a previous post. A better future for Greece can be expected when the following sentiments are felt throughout Greek society:

    * an obsession with import substitution
    * an obsession with export expansion
    * an obsession with making tourism/shipping competitive
    * an obsession with private foreign investment; and, last but certainly not least:
    * an obsession with the EU Task Force to do everything possible to modernize Greece’s public administration and to make Greece a governable state

    If and when that happens, the issue of a debt write-off (which may still be necessary) will become a side issue. Creditors have already accepted the fate that existing debt must be considered – to a large extent – as ‘spilled milk’. The difference is that foreigners (creditors and, above all, investors) will be happy totransfer Fresh Money to Greece because they can have the confidence that the money is well spent.

Αφήστε μια απάντηση