Quo vadis Graecia?

Πού πας Ελλάδα; Από το 2008 το ερώτημα απασχολεί ηγέτες υπερδυνάμεων, αγχώνει ευρωκράτες των Βρυξελλών και έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας 4 εκατομμυρίων Ελληνικών οικογενειών. Επίκειται κάποια, έστω και αργή, αναστροφή της οικονομίας από τον επόμενο χρόνο προς την προ του 2008 κατάσταση; Ή μήπως είναι η βαθιά κρίση το πρώτο στάδιο μονιμότερης στροφής από τον πλούτο των αμέσως προηγούμενων δεκαετιών στην ιστορική φτώχεια των Βαλκανίων; Η πολιτική ηγεσία της χώρας, που έχει στρέψει όλη την προσοχή της στην ανεύρεση φόρων και δανείων για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις του επόμενου μήνα, ποντάρει σε μια ανάκαμψη. Σ’αυτό φαίνεται να ελπίζουν και μεγάλα στρώματα του Ελληνικού λαού που ευαγγελίζονται μια γρήγορη «πολιτική» λύση των προβλημάτων τους χωρίς την μακρόπνοη λιτότητα που απαιτούν από τη χώρα τα Μνημόνια και μακριά από τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που συνιστούν, σχεδόν ομόφωνα, οι «τεχνοκράτες». Τα στοιχεία δείχνουν όμως ότι η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να δημιουργήσει τις συνθήκες που ο Άνταμ Σμιθ θεωρούσε ως απαραίτητες για την οικονομική ανάπτυξη: «ειρήνη, χαμηλοί φόροι, ανεκτή εφαρμογή των νόμων». Στις διεθνείς κατατάξεις η Ελλάδα είναι κάτω από τον μέσο όρο σε ότι αφορά την κοινωνική ειρήνη, τη λειτουργία των αγορών, και τη διαφθορά. Υπό αυτές τις συνθήκες, η πιθανότητα ανάκαμψης στο άμεσο μέλλον είναι χαμηλή.

Το παραπάνω είναι περίληψη άρθρου του Κώστα Αζαριάδη, με τίτλο “Quo vadis Graecia?”που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. Το πλήρες άρθρο εδώ.

Σχετικά με C_Azariadis

Washington University at St. Louis

Δημοσιεύθηκε στην Οικονομική ανάπτυξη, Δικαιοσύνη, Μακροοικονομία, Δημόσια οικονομικά, Παραγωγικότητα στον δημόσιο τομέα. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση