Η Προσέλκυση Κορυφαίων σε Απόδοση Ερευνητών και Καινοτόμων: Μια διέξοδος από την κρίση

Η εξοδος της Ελλάδας από την τρέχουσα οικονομική κρίση δεν θα έρθει με πολιτικές λιτότητας αλλά μέσα από ένα μακρόπνοο σχέδιο ανάπτυξης, με έμφαση στις καινοτόμες βιομηχανίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Ομως, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η χώρα επένδυσε μέχρι τώρα πολύ λιγότερο στην οικονομία της γνώσης. Παρά τις αδυναμίες του, το Ελληνικό συστήμα καινοτομίας χαρακτηρίζεται από σημαντικά «κρυφά» πλεονεκτήματα, που αποτελούν οι εστίες ισχυρής ακαδημαïκής έρευνας, ο – μικρός έστω – αριθμός μικρών εταιριών υψηλής τεχνολογίας που ανταγωνίζεται με επιτυχία στις διεθνείς αγορές και η διακεκριμένη επιστημονική της διασπορά.

Οι Αλέξανδρος Κρητικός και Οδυσσέας Καρτάλος τονίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές καλούνται να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που παρέχονται στο πλαίσιο της επόμενης προγραμματικής περιόδου, που αρχίζει το 2014, επενδύοντας στην έρευνα υψηλού επιπέδου με βασικό στόχο να προσελκύσουν τους κορυφαίους ερευνητές και τους πρωταγωνιστές της καινοτομίας. Στο άρθρο προτείνονται προσεγγίσεις για το σχεδιασμό πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση, λαμβάνοντας υπόψη το ευρύτερο πλάισο των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό στην έρευνα και την τεχνολογία. Το άρθρο στα Αγγλικά εδώ.

Σχετικά με M_Haliassos

Goethe University Frankfurt

Δημοσιεύθηκε στην Οικονομική ανάπτυξη, Οικονομική έρευνα, Παιδεία, Αγορά προϊόντων. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Μία απάντηση στο Η Προσέλκυση Κορυφαίων σε Απόδοση Ερευνητών και Καινοτόμων: Μια διέξοδος από την κρίση

  1. Ο/Η Harilaos N. Psaraftis λέει:

    I totally agree with the authors, however I think just the opposite is happening in Greece right now, as deep cuts to universities and salaries of personnel have forced many people to leave the country. I personally am an example of that (having emigrated to Denmark at the age of 62 after 24 years at a Greek university), and I know that many other colleagues have left, and many more are trying to leave. So I wonder how realistic the prospects outlined in this article are. Sadly, I do not think they are at all, even though I obviously agree that this is what needs to be done.

Αφήστε μια απάντηση